محبت امام زمان(عج)

محبّت امام زمان عجّل‌الله‌ تعالی ‌فرجه چیزی خریدنی نیست. محبّت باید به دل انداخته شود و دل آن محبّت را هضم کند. کسانی که خدمت معصومین علیهم‌السلام می‌رسیدند، خود دلباخته‌ی آن‌ها می‌شدند و محو اعمال و نگاه‌ها و گفتارشان می‌شدند. محبّت آن‌ها چنان در دلشان می‌افتاد که همه چیز از ذهن رفته و فقط محبّت ولی خدا جای داشت. پس این گونه محبّت‌ها هرگز از بین نخواهد رفت و ما در حال حاضر در زمان غیبت زندگی می‌کنیم و به‌دور از ولی نعمت، اما نمی‌شود گفت به دور، زیرا کسی که تمام اعمال ما را در نظر دارد، از هر فرد دیگری به ما نزدیک‌تر است. پس گرفتن و جذب شدن محبّت کسی که همانند آفتاب پشت ابر است، سنگین‌تر و سخت‌تر است. اما کسانی که محبّتی در دلشان از این امام حیّ و حاضر دارند، خود را چنان به امام نزدیک در نظر می‌گیرند که گویی امام در نزدیکی آن‌ها زندگی می‌کند. پس چنین محبّتی از این امام در نبود او خود گواه نزدیکی ست.




برچسب ها : سلوک  ,