چگونه منتظر باشیم؟
بشر بحران زده امروز منتظر یک منجى است تا او را از بحران و پریشان حالى نجات دهد و به آرامشى مطلوب برساند. این آرامش را بشر خود از خویشتن دریغ کرده است و بشر خود به وجود آورنده این ناآرامى است که امروز دیگر از آن به تنگ آمده، ظهور منجى را انتظار مىکشد و امّا او خواهد آمد و جهان را نجات خواهد داد. او همین الان مهمان دلهاى ماست و به ما وعده داده شده است. آرى او خواهد آمد و با ظهورش عشق و آرزوهاى ما تجسّم عینى خواهند یافت. او مظهر تمام صفات پسندیدهاى است که مىتوان متصور شد. او حجت خدا بر خلق است و با آمدنش تاریکىها روشن مىشوند و ظلم و نابرابرىها رفع و دفع خواهند شد. او خلیفة ا... به تمام معناست و مظهر عباد صالح خداست. او الگوى کمال انسانى و جانشین شایسته پدرش و اجدادش و رسول خداست. او منتهاى آرزوى ماست.
آرى با ظهور حضرت قائم، عجّلاللَّهتعالىفرجه، انسان، انسان بودنش را و شایستگىهایش را و جامعه، جامعه بودنش را به تمام معنا درک خواهند کرد. انسان و جامعه همانى خواهد بود که ولى خدا از او مىخواهد. امّا آنانى که منتظر اویند باید شایسته منتَظر باشند باید خانه دل بیارایند و بعد به انتظار بنشینند. او بهترین و برترین در عصر خویش است. بنابراین با بهترین حالات شخصى و اجتماعى باید به استقبال ظهورش شتافت. وقتى قرار است یک میهمان معمولى به خانهمان بیاید خانه را پاک ساخته، مىآرائیم تا رضایت خاطر میهمان را به دست آوریم. حال که او (حضرت قائم، عجّلاللَّهتعالىفرجه) بهترین و برترین میهمان ما و بشر خواهد بود چگونه مىتوانیم خانههاى دلمان را و جامعهمان را پاک نسازیم و نیارائیم؟ براى درک حضورش باید با ناپاکىها و پلیدىها جنگید و محیط را براى حضورش مهیا ساخت. قبل از هر چیز باید بر خود بشوریم و نفس آلوده خویش را به دار تقوى بکشیم. پس آنگه که خود پاک شدیم جامعه نیز پاک خواهد بود و پاکان در مقابل ظلم و جور خواهند ایستاد و نبرد را به تمکین ترجیح خواهند داد. آنگاه که مژده ایستادگى در برابر ظالمان به گوش مظلومان برسد به ظهور منجى مشتاقتر و مایلتر خواهند بود و خود به قیام خواهند برخاست و همانا که ظهور حضرتش قیام مظلومان خواهد بود. امید به ظهور منجى ما را بر آن مىدارد که در تاریکىها ننشینیم به سمت نور و روشنایى رهسپاریم تا صبح دولت امید بدمد و با انوار وجودش رستگار شویم. نشستن و دست روى دست گذاشتن ما را جاودانه نخواهد ساخت درچنین حالتى تباهىها روز به روز گسترش خواهند یافت و ما در گوشههاى تاریک زمان گم خواهیم شد. راز جاودانگى در پویایى است نه در منفعل بودن. راز جاودانگى ما در با او بودن است چرا که او حجت خداست براى با او بودن باید خالص بود و با عشق در این راه گام نهاد و همینطور باید براى مبارزهائى بىامان با ظلم و جور و هرچه پلیدىهاست آماده بود.
انتظار یک بنبست اجتماعى نیست بلکه یک رودخانه جارى از حقایق اجتماعى است. انتظار دیدن روزنه امید براى رهایى است. انتظار دیدن افق فردا و فرداهاست. امید به آینده است. اشتیاق رسیدن به بهترین وضع است و نه تنها تلاش براى تثبیت وضع موجود نیست بلکه تلاشى است براى بهتر شدن، تکامل یافتن و همیشه پویا زیستن. بنابراین جامعه منتظر، جامعهاى است پویا، رو به تکامل و متمایل به بهتر و انسانى زیستن و فرد منتظر باید همیشه در حال گریز از وضع موجود و تلاش براى فردایى بهتر از امروز باشد باید بر علیه هرچه شرّ است بشورد تا جامعه براى ظهور و حضور آن انسان کامل آماده باشد. جاى بسى تأسف است که در جامعهاى آلوده، ناپاک، نامناسب و آلوده به پلشتىها منتظر چنین انسان والا و وارستهاى باشیم که این نه شرط ادب است، نه شرط میهماندارى و نه شرط انسانى الهى. پس باید بهپاخیزیم و با ادب حضور، جامعه را براى ظهور آماده سازیم.
بشر بحران زده امروز منتظر یک منجى است تا او را از بحران و پریشان حالى نجات دهد و به آرامشى مطلوب برساند. این آرامش را بشر خود از خویشتن دریغ کرده است و بشر خود به وجود آورنده این ناآرامى است که امروز دیگر از آن به تنگ آمده، ظهور منجى را انتظار مىکشد و امّا او خواهد آمد و جهان را نجات خواهد داد. او همین الان مهمان دلهاى ماست و به ما وعده داده شده است. آرى او خواهد آمد و با ظهورش عشق و آرزوهاى ما تجسّم عینى خواهند یافت. او مظهر تمام صفات پسندیدهاى است که مىتوان متصور شد. او حجت خدا بر خلق است و با آمدنش تاریکىها روشن مىشوند و ظلم و نابرابرىها رفع و دفع خواهند شد. او خلیفة ا... به تمام معناست و مظهر عباد صالح خداست. او الگوى کمال انسانى و جانشین شایسته پدرش و اجدادش و رسول خداست. او منتهاى آرزوى ماست.
آرى با ظهور حضرت قائم، عجّلاللَّهتعالىفرجه، انسان، انسان بودنش را و شایستگىهایش را و جامعه، جامعه بودنش را به تمام معنا درک خواهند کرد. انسان و جامعه همانى خواهد بود که ولى خدا از او مىخواهد. امّا آنانى که منتظر اویند باید شایسته منتَظر باشند باید خانه دل بیارایند و بعد به انتظار بنشینند. او بهترین و برترین در عصر خویش است. بنابراین با بهترین حالات شخصى و اجتماعى باید به استقبال ظهورش شتافت. وقتى قرار است یک میهمان معمولى به خانهمان بیاید خانه را پاک ساخته، مىآرائیم تا رضایت خاطر میهمان را به دست آوریم. حال که او (حضرت قائم، عجّلاللَّهتعالىفرجه) بهترین و برترین میهمان ما و بشر خواهد بود چگونه مىتوانیم خانههاى دلمان را و جامعهمان را پاک نسازیم و نیارائیم؟ براى درک حضورش باید با ناپاکىها و پلیدىها جنگید و محیط را براى حضورش مهیا ساخت. قبل از هر چیز باید بر خود بشوریم و نفس آلوده خویش را به دار تقوى بکشیم. پس آنگه که خود پاک شدیم جامعه نیز پاک خواهد بود و پاکان در مقابل ظلم و جور خواهند ایستاد و نبرد را به تمکین ترجیح خواهند داد. آنگاه که مژده ایستادگى در برابر ظالمان به گوش مظلومان برسد به ظهور منجى مشتاقتر و مایلتر خواهند بود و خود به قیام خواهند برخاست و همانا که ظهور حضرتش قیام مظلومان خواهد بود. امید به ظهور منجى ما را بر آن مىدارد که در تاریکىها ننشینیم به سمت نور و روشنایى رهسپاریم تا صبح دولت امید بدمد و با انوار وجودش رستگار شویم. نشستن و دست روى دست گذاشتن ما را جاودانه نخواهد ساخت درچنین حالتى تباهىها روز به روز گسترش خواهند یافت و ما در گوشههاى تاریک زمان گم خواهیم شد. راز جاودانگى در پویایى است نه در منفعل بودن. راز جاودانگى ما در با او بودن است چرا که او حجت خداست براى با او بودن باید خالص بود و با عشق در این راه گام نهاد و همینطور باید براى مبارزهائى بىامان با ظلم و جور و هرچه پلیدىهاست آماده بود.
انتظار یک بنبست اجتماعى نیست بلکه یک رودخانه جارى از حقایق اجتماعى است. انتظار دیدن روزنه امید براى رهایى است. انتظار دیدن افق فردا و فرداهاست. امید به آینده است. اشتیاق رسیدن به بهترین وضع است و نه تنها تلاش براى تثبیت وضع موجود نیست بلکه تلاشى است براى بهتر شدن، تکامل یافتن و همیشه پویا زیستن. بنابراین جامعه منتظر، جامعهاى است پویا، رو به تکامل و متمایل به بهتر و انسانى زیستن و فرد منتظر باید همیشه در حال گریز از وضع موجود و تلاش براى فردایى بهتر از امروز باشد باید بر علیه هرچه شرّ است بشورد تا جامعه براى ظهور و حضور آن انسان کامل آماده باشد. جاى بسى تأسف است که در جامعهاى آلوده، ناپاک، نامناسب و آلوده به پلشتىها منتظر چنین انسان والا و وارستهاى باشیم که این نه شرط ادب است، نه شرط میهماندارى و نه شرط انسانى الهى. پس باید بهپاخیزیم و با ادب حضور، جامعه را براى ظهور آماده سازیم.
ماهنامه موعود شماره 25
برچسب ها : سلوک ,
